The United State and European countries which have been powerful nations for a long time are facing economic downturn from the economic crisis. Moreover, there are signs showing that economic momentum has already shifted gradually to many emerging countries. For example, Subramanian (2011) found that economic dominance in the 1870s was the U.S. and Western countries. In 1973, Japan replaced German in the second rank.

Sources : PFdI/AAAAAAAAA00/DZ9IN7Q_d1c/s1600/the-difference-between-capitalism-and-socialism.jpg

จากบทความครั้งก่อนๆ ผมได้กล่าวถึงผลการวิจัย เรื่อง ?บทบาทของรัฐมนตรี ในการลดการคอร์รัปชันภายในกระทรวง : กรณีศึกษา กระบวนการจัดซื้อจัดจ้างภาครัฐ? ซึ่งผมพบว่าระบบและกลไกการป้องกันและปราบปรามการทุจริตฯ ยังมีช่องว่างที่ทำให้ปัญหาการทุจริตยังคงรุนแรง และพบว่าในความเป็นจริงแล้ว รัฐมนตรีมีอำนาจหน้าที่เพียงพอสำหรับการป้องกันและปราบปรามการทุจริตฯ

จากการที่ผมได้ทำการวิจัย เรื่อง ?บทบาทของรัฐมนตรี ในการลดการคอร์รัปชันภายในกระทรวง : กรณีศึกษา กระบวนการจัดซื้อจัดจ้างภาครัฐ? ผมได้ศึกษาพบว่า ระบบป้องกันและปราบปรามการทุจริตในการจัดซื้อจัดจ้างภาครัฐยังมีช่องว่างที่ทำให้การแก้ไขปัญหาการทุจริตไม่สัมฤทธิ์ผล ซึ่งผมได้อธิบายช่องว่างต่างๆ แล้วในบทความครั้งก่อนๆ


คำถามที่น่าสนใจคือ รัฐมนตรีซึ่งเป็นเจ้ากระทรวงมีอำนาจหน้าที่เพียงพอต่อการจัดการปัญหาการทุจริตในกระบวนการจัดซื้อจัดจ้างในกระทรวงหรือไม่

กรุงเทพธุรกิจ
คอลัมน์ : ดร.แดน มองต่างแดน

เมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา สถาบันวิจัย
 Center for Strategic and International Studies (CSIS) ได้เผยแพร่งานวิจัยชื่อ U.S. Force Posture Strategy in the Asia Pacific Region: An Independent Assessment เป็นผล

งานวิจัยชิ้นสำคัญที่กระทรวงกลาโหมสหรัฐ มอบหมายให้ศึกษาแผนการจัดวางกำลังพลในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก พร้อมข้อเสนอแนะทางยุทธศาสตร์และเชิงปฏิบัติลงรายละเอียดถึงระดับหน่วยกำลังต่างๆ ของสหรัฐ ที่ประจำการในภูมิภาคนี้

บทความก่อนหน้านี้ ผมได้กล่าวถึงผลการศึกษาที่ได้จากงานวิจัย เรื่อง ?บทบาทของรัฐมนตรี ในการลดการคอร์รัปชันภายในกระทรวง : กรณีศึกษา กระบวนการจัดซื้อจัดจ้างภาครัฐ? ซึ่งผมได้ทำการวิเคราะห์ช่องว่างของระบบป้องกันและปราบปรามการทุจริตในการจัดซื้อจัดจ้างภาครัฐสองประการแรกคือ ระบบการจัดซื้อจัดจ้างที่เป็นระบบปิด และการให้อำนาจเจ้าหน้าที่รัฐใช้ดุลยพินิจค่อนข้างมาก

ในบทความนี้ ผมจะกล่าวถึงช่องว่างประการสุดท้าย คือ การกระจุกตัวของกลไกตรวจสอบในขั้นตอนแรกและขั้นตอนสุดท้ายของกระบวนการจัดซื้อจัดจ้าง

กรุงเทพธุรกิจ

คอลัมน์ : ดร.แดน มองต่างแดน

บทความครั้งที่แล้วผมได้อธิบายตัวอย่างการนำเงินทุนสำรองไปใช้ประโยชน์โดย การจัดตั้งกองทุนความมั่งคั่ง ซึ่งในการจัดตั้งกองทุนความมั่งคั่งนั้นประกอบด้วยขั้นตอนที่สำคัญหลาย ประการ ผมได้อธิบายถึง ขั้นตอนที่ 1 การกำหนดพันธกิจ (Mission) ที่ชัดเจน และ ขั้นตอนที่ 2 การกำหนดกรอบการบริหารจัดการที่เหมาะสม พร้อมยกตัวอย่างกองทุนความมั่งคั่งของประเทศต่างๆ ที่น่าสนใจ ในบทความนี้ผมจะอธิบายขั้นตอนที่เหลือที่จะทำให้การจัดตั้งกองทุนความ มั่งคั่งประสบความสำเร็จ พร้อมยกอย่างกรณีศึกษาที่น่าสนใจเพิ่มเติมด้วย

ขั้นตอนที่ 3 กำหนดแหล่งที่มาของเงินกองทุน เงินที่มาของกองทุนความมั่งคั่งโดยส่วนใหญ่มาจาก 3 แหล่ง คือ

โลกวันนี้วันสุข
คอลัมน์ : HR Tips


คนทำงานจำนวนมากขาดความพึงพอใจในงานที่ทำ อาจเกิดจากการทำงานที่ซ้ำซาก น่าเบื่อหน่าย มีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับเพื่อนร่วมงานหรือหัวหน้างาน อาจรู้สึกว่างานที่ทำได้ผลตอบแทนน้อย ไม่มั่นคง จึงมีความต้องการหางานใหม่ ๆ ที่พึงพอใจมากกว่า

การเปลี่ยนงานใหม่ แม้จะปลดปล่อยจากสภาพเดิมๆที่ไม่น่าพึงพอใจ แต่ก็ไม่ได้เป็นเครื่องรับประกันว่าจะได้งานที่ทำให้เรามีความสุข ความพึงพอใจ และอยากทำงานนั้นไปนาน ๆ ถ้าไม่เริ่มต้นเลือกงานอย่างถูกต้อง และคิดกับงานอย่างถูกต้อง

"เลือกงานที่สะท้อนตัวตน" แมกซิม กอร์กี้ นักเขียนวรรณกรรมชื่อดังชาวรัสเซีย กล่าวไว้อย่างน่าฟังว่า เมื่องานคือความพึงพอใจ ชีวิตก็เปี่ยมด้วยความสุข แต่เมื่องานกลายเป็นหน้าที่ ชีวิตก็ตกเป็นทาส เมื่อเราได้ทำงานหรือทำสิ่งใด ๆ ที่ชื่นชอบพึงพอใจ ได้ผลของงานออกมาตามที่ปรารถนาเราย่อมมีความสุข

ประเด็นเรื่องความมั่นคงเป็นสิ่งที่รัฐบาลในทุกประเทศให้ความสนใจ มิติเรื่องความมั่นคงที่กล่าวถึงในปัจจุบันไม่ได้มุ่งเน้นเพียงความมั่นคงทางการทหาร ความมั่นคงทางการเมืองหรือความมั่นคงทางเศรษฐกิจเท่านั้น แต่ยังกล่าวรวมมิติอื่นด้วย โดยเฉพาะประเด็นที่มีความสำคัญมากขึ้นนั่นคือ ความมั่นคงทางอาหาร
 
ในอนาคตทุกประเทศมีความเสี่ยงมากขึ้นที่จะประสบปัญหาเรื่องความมั่นคงทางอาหาร แต่หากพิจารณาแนวโน้มประเทศที่มีความเสี่ยงด้านความมั่นคงทางอาหารมากสุดคงหนีไม่พ้นประเทศจีน ซึ่งมีประชากรคิดเป็นร้อยละ 22 ของโลกและจำนวนประชากรมีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ขณะเดียวกันจีนมีพื้นที่เพาะปลูกไม่ถึงร้อยละ 10 ของพื้นที่โลก ในปี 2015 ประชากรของจีนคาดว่าจะเติบโตถึง 1.39 พันล้านคน และรัฐบาลคาดว่าการบริโภคธัญหารในประเทศจะมากถึง 572.5 ล้านตันในปี 2020 ดังนั้นแม้เศรษฐกิจจีนจะขยายตัวสูง ทำให้ประชาชนมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น แต่ความมั่นคงด้านอาหารเป็นประเด็นที่สร้างความกังวลให้จีนมากที่สุดในเวลานี้
 
ด้วยเหตุนี้ในต
     กรณีที่กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืชนำกำลังเจ้าหน้าที่เข้าไล่รื้อสิ่งปลูกสร้างในพื้นที่ป่าในอุทยานแห่งชาติทับลาน ซึ่งทำให้เจ้าของกิจการรีสอร์ตที่ถูกรื้อทำลายได้ยื่นฟ้องต่อศาลปกครองว่า กรมอุทยานแห่งชาติฯทำเกินกว่าเหตุ และรัฐบาลตั้งคณะกรรมการขึ้นมาตรวจสอบการปฏิบัติงานของอธิบดีกรมอุทยานแห่งชาติฯ ในขณะที่นักอนุรักษ์และองค์กรพัฒนาเอกชนต่างออกมาสนับสนุนการดำเนินการอย่างเฉียบขาดของกรมอุทยานแห่งชาติ
 
     ในบทความนี้จะไม่กล่าวถึงประเด็นที่ว่าใครถูกหรือผิดในกรณีข้างต้น แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ผมเกิดประเด็นคำถามขึ้นว่า เราควรบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติอย่างไร แนวทางการอนุรักษ์ที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน โดยเฉพาะกับกรณีป่าสงวนแห่งชาติเป็นแนวทางที่มีประสิทธิภาพสูงสุดแล้วหรือไม่ และเราควรจัดการกับทรัพยากรธรรมชาติที่ได้รับผลกระทบจากการบุกรุกหรือเข้ายึดครองและใช้ประโยชน์ไปแล้วอย่างไร
 
     ผมได้เสนอหลักการหนึ่งในการบริหารจัดการทรัพยาก
     Ian Bremmer ซึ่งเป็นผู้ก่อตั้งและประธานกลุ่มของ The Eurasia Group ได้เขียนหนังสือออกมาเล่มหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ ชื่อว่า Every Nation for Itself: Winners and Losers in a G- Zero World เพื่ออธิบายถึงสิ่งที่รัฐบาลทุกประเทศกำลังเผชิญอยู่ในเวลานี้ ซึ่งมีหลายประเด็นที่น่าสนใจที่น่าหยิบยกขึ้นมาเป็นแง่คิดสำหรับประเทศไทย
เราอาจเคยได้ยินข่าวและได้เห็นตามหน้าหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับการประชุมร่วมกันในประเด็นที่เกี่ยวกับเศรษฐกิจโลกของกลุ่มประเทศอุตสาหกรรมชั้นนำของโลกอย่างกลุ่ม G7 (แคนาดา ฝรั่งเศส เยอรมนี อิตาลี ญี่ปุ่น สหราชอาณาจักร และสหรัฐอเมริกา) หรือกลุ่ม G8 (G7 และรัสเซีย) หรือแม้กระทั่งกลุ่ม G20 (G8 และสหภาพยุโรปร่วมกับประเทศและประเทศระบบเศรษฐกิจเกิดใหม่ขนาดใหญ่อีก 11 ประเทศ คือ อาร์เจนตินา ออสเตรเลีย บราซิล จีน อินเดีย อินโดนีเซีย เม็กซิโก ซาอุดิอาระเบีย แอฟริกาใต้ เกาหลีใต้ และตุรกี) แต่ Bremmer ได้อธิบายว่าโลกของเราปัจจุบันได้เคลื่อนที่จากจุดที่สหรัฐและประเทศพันธมิตรทั้งหลาย (เช่น G7, G8 หรือ G20) เป็นแกนนำของโลกไปแล้ว โลก