จากบทความตอนที่แล้ว ผมได้กล่าวถึงบทบาทของคนจีนโพ้นทะเลในการสร้างความมั่งคั่งและการมีส่วนพัฒนาประเทศ ซึ่งเป็นเนื้อหาส่วนหนึ่งในการบรรยายของผมในการประชุม World Chinese Economic Forum ครั้งที่ 4 ส่วนในบทความนี้ผมจะขอกล่าวถึง ทิศทางนโยบายของจีนเกี่ยวกับคนจีนโพ้นทะเล ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญในการกำหนดบทบาทของคนจีนโพ้นทะเลในอนาคต

รัฐบาลจีนดำเนินยุทธศาสตร์การใช้ประโยชน์จากคนจีนโพ้นทะเล โดยการสร้างความผูกพันทางอารมณ์ความรู้สึกของชาวจีนโพ้นทะเลกับประเทศบ้านเกิด เช่น การจัดตั้งสถาบันเพื่อเชื่อมโยงความสัมพันธ์กับคนเชื้อสายจีนในต่างประเทศ (เช่น Oversea Chinese Affairs office และ All China?s Federation of Returned Overseas Chinese) การเข้าไปมีส่วนร่วมในกิจกรรมของชุมชนหรือองค์กรของชาวจีนโพ้นทะเล เป็นต้น

แหล่งที่มาของภาพ : http://www.bloggang.com/data/copy/picture/1162720956.jpg

ผมได้รับเชิญเป็นวิทยากรบรรยายในการประชุม World Chinese Economic Forum ครั้งที่ 4 ซึ่งในปีนี้จัดขึ้นที่เมืองเมลเบิร์น ประเทศออสเตรเลีย โดยหัวข้อการบรรยายที่ผมได้รับมอบหมายคือ ?The Global Chinese Diaspora - Creating Wealth, Contributing to National Development?

นับตั้งแต่จีนเปิดประตูทางเศรษฐกิจเข้าสู่ระบบทุนนิยมในช่วงปลายทศวรรษ 1970 การพัฒนาประเทศเป็นไปอย่างก้าวกระโดด อัตราการขยายตัวทางเศรษฐกิจของจีนอยู่ในระดับสูงและต่อเนื่องยาวนาน ทำให้เศรษฐกิจจีนเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วจนก้าวขึ้นมาเป็นมหาอำนาจทางเศรษฐกิจที่มีขนาดเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับสองของโลก และกำลังก้าวขึ้นมาเป็นมหาอำนาจทางการเมืองและการทหารของโลกทัดเทียมกับสหรัฐอเมริกา

ความสำเร็จในการพัฒนาประเทศและการสร้างความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจของจีนได้รับความสนใจจากแวดวงวิชาการ และได้มีการศึกษาวิจัยอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับปัจจัยแห่งความสำเร็จของจีน โดยปัจจัยหนึ่งที่นักวิชาการให้ความสนใจคือ บทบาทของคนจีนโพ้นทะเลหรือคนเชื้อสายจีนที่อาศัยอยู่นอกจีนแผ่นดินใหญ่ที่มีส่วนในการพัฒนาประเทศและสร้างความมั่งคั่งให้กับจีน

แหล่งที่มาของภาพ : http://www.macrobusiness.com.au/wp-content/uploads/2011/04/china_ball350_4ba7777b3fae9-300x300.jpg

There was interesting news recently about the government wanting to sell 2% of PTT and Thai Airways shares to the Vayupak Fund. The purpose was to make PTT and Thai Airways no longer state enterprises so that the public debt would be reduced by approximately a trillion baht (or 10% of GDP) as the government would no longer have to guarantee their debt. If we combine the impact from this policy with the impact of transferring the Financial Institution Development Fund (FIDF)?s debt to the Bank of Thailand, the total public debt would be reduced by 20% of GDP.

Ultimately, the present public debt of 4 trillion baht, or about 41% of GDP would decline to be 20% of GDP. The result of public debt reduction would enable the government to increase borrowing for Thailand?s further development, while also improving our country?s credit in the eyes of foreign investors.