หลังจากวิกฤตเศรษฐกิจในสหรัฐอเมริกาในช่วงปี 2551 เกิดข้อถกเถียงของนักเศรษฐศาสตร์ในประเด็นที่ว่า กลุ่มเศรษฐกิจเกิดใหม่(emerging economy) จะเผชิญภาวะเศรษฐกิจถดถอยตามสหรัฐไปหรือไม่ ข้อถกเถียงดังกล่าวทำให้เกิดแนวคิดหนึ่งที่เรียกว่า "Economic Decoupling" ซึ่งพยายามอธิบายว่า เศรษฐกิจเกิดใหม่จะไม่ได้รับผลกระทบจากวิกฤตแฮมเบอร์เกอร์มากนัก เนื่องจากเศรษฐกิจเกิดใหม่พึ่งพาสหรัฐลดลง แต่มีการพึ่งพากันเองมากขึ้น และพึ่งพาอุปสงค์ภายในประเทศมากขึ้น
     แนวคิดดังกล่าวได้รับการยืนยันด้วยความแตกต่างของอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจระหว่างกลุ่มเศรษฐกิจของประเทศพัฒนาแล้วกับกลุ่มเศรษฐกิจเกิดใหม่ โดยในขณะที่เศรษฐกิจเกิดใหม่ทั่วโลกทั้งในเอเชียตะวันออก กลุ่ม BRICS ละตินอเมริกา หรือแม้แต่ในแอฟริกามีอัตราการขยายตัวทางเศรษฐกิจอยู่ในระดับสูง แต่เศรษฐกิจของกลุ่มประเทศที่พัฒนาแล้วกลับมีอัตราการขยายตัวอยู่ในระดับต่ำหรือแทบไม่ขยายตัวเลย

ในบทความครั้งก่อน ผมได้กล่าวถึงการเปลี่ยนแปลงของระเบียบเศรษฐกิจโลกใหม่ ซึ่งมีแนวโน้มที่ประเทศกำลังพัฒนาหรือเศรษฐกิจเกิดใหม่จะมีขนาดเศรษฐกิจแซงหน้าประเทศพัฒนาแล้ว และพึ่งพาประเทศพัฒนาแล้วลดลง แต่จะพึ่งพากันและกันมากขึ้น ตลอดจนมีแนวโน้มรวมกลุ่มกันมากขึ้น ทำให้มีอำนาจต่อรองและมีบทบาทในการกำหนดระเบียบเศรษฐกิจโลกมากขึ้น