เมื่อลองวิเคราะห์ตามแนวคิดของระบอบประชาธิปไตย ประชาชนมีสิทธิเสรีภาพในการพูดแสดงความคิดเห็นโดยอยู่ภายใต้กฎหมาย ดังนั้นการที่จะมีกลุ่มที่มีความคิดเห็นไม่ตรงกับรัฐบาลออกมาวิพากษ์วิจารณ์การทำงานจึงมิได้เป็นเรื่องที่แปลก นอกจากนี้ยังเป็นผลดีต่อสังคมโดยรวมด้วยเนื่องจากมีกลุ่มหนึ่งที่คอยตรวจสอบการทำงานของรัฐบาล แต่จากคำพูดของคนในรัฐบาลที่กล่าวถึงการกระทำของกลุ่มที่ต่อต้านว่า เป็นการกระทำที่ก่อกวนบ้าง มีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมบ้าง นอกจากนี้ยังมีการเรียกร้องให้ประชาชนทั่วไปร่วมกันประจานการกระทำของกลุ่มขับไล่รักษาการนายกรัฐมนตรี ซึ่งผมมองว่าจะเป็นการกระทำที่ขัดกับหลักการของระบอบประชาธิปไตย เพราะเหมือนกับห้ามมิให้ประชาชนได้มีส่วนร่วมทางการเมืองผ่านการแสดงความคิดเห็น

หากลองวิเคราะห์ถึงจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ที่ทำให้ประชาชนแบ่งฝ่ายออก คือ การที่ พ.ต.ท.ทักษิณ ไม่สามารถให้ความกระจ่างแก่สาธารณชนได้เกี่ยวกับเรื่องความไม่โปร่งใสต่างๆในช่วงที่บริหารบ้านเมืองจึงทำให้มีกลุ่มคนที่เรียกร้องให้ พ.ต.ท.ทักษิณยุติบทบาททางการเมืองจนกลายเป็นกลุ่มคนที่ต่อต้านระบอบทักษิณ และภายหลังจากนั้นจึงปรากฏกลุ่มที่สนับสนุน พ.ต.ท.ทักษิณ ซึ่งที่ผ่านมายังไม่เคยมีการชุมนุมใดที่ทั้ง 2 กลุ่มนี้มาพบกันจนกระทั่งมีเหตุการณ์ชุลมุนที่ห้างสยามพารากอน

นอกจากนี้จากคำพูดต่างๆที่รัฐบาลพยายามสื่อออกไปนั้น จะเป็นการพยายามบอกประชาชนหรือไม่ว่า กลุ่มคนที่ออกมาต่อต้านหรือขับไล่รัฐบาลกลุ่มคนเหล่านั้นกำลังเป็นศัตรูกับรัฐบาล ซึ่งการกระทำเช่นนี้กำลังจะแบ่งแยกกลุ่มคนในประเทศออกเป็น 2 กลุ่มอย่างชัดเจน โดยที่การกระทำเช่นนี้อาจจะส่งผลให้เกิดความแตกแยกในสังคม ซึ่งสุดท้ายจะขยายวงกว้างออกไปทุกพื้นที่ ทุกชนชั้น ถ้าเป็นเช่นนี้การที่ พ.ต.ท.ทักษิณ พยายามพูดถึงสมานฉันท์ที่ต้องการให้เกิดขึ้นในสังคมไทยคงจะไม่มีทางเกิดขึ้นได้เพราะการกระทำของรัฐบาลนั้นดำเนินไปในทิศทางที่ตรงกันข้าม โดยที่ผ่านมาฝ่ายบริหารมีวิธีจัดการความขัดแย้งที่เกิดขึ้นไม่ตรงจุด และถึงแม้จะมีการเลือกตั้งเกิดขึ้นแต่ปัญหาเรื่องความขัดแย้งของคนในสังคมยังคงอยู่ การเลือกตั้งอาจจะไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ในการขจัดความขัดแย้งของกลุ่มคนในสังคม ยิ่งไปกว่านั้นอาจจะส่งผลในทางตรงกันข้าม อาจจะทวีความรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิมด้วยการอ้างเสียงที่ได้รับจากการเลือกตั้ง

สุดท้ายนี้ผมจึงขอเสนอให้รัฐบาลรักษาการชุดนี้ได้ลองทบทวนบทบาทของตนเอง ในการพยายามสร้างความสมานฉันท์ในสังคม โดยอาจจะเริ่มจากท่าทีของคนในรัฐบาลเกี่ยวกับเรื่องคำพูดที่ทำให้เกิดการแบ่งแยกของกลุ่มคนเพื่อป้องกันมิให้เกิดเหตุการณ์การใช้ความรุนแรงระหว่างกลุ่มคนต่างๆในสังคมอีก และเลือกที่จะแก้ปัญหาความขัดแย้งให้ตรงจุดเพื่อสร้างความสมานฉันท์ในสังคม