นับตั้งแต่ รธน. มีผลบังคับใช้ รวมระยะเวลา 9 ปี ปรากฏว่า มีประชาชนมาร่วมลงชื่อกันเพื่อยื่นเสนอร่างกฎหมาย และถอดถอนบุคคลออกจากตำแหน่งต่าง ๆ รวมทั้งสิ้น 20 กรณี แต่ที่ผ่านมายังไม่เคยมีเรื่องใดประสบความสำเร็จตามความต้องการของประชาชนเลย อีกทั้ง การล่ารายชื่อ 5 หมื่นคนให้สำเร็จนั้น กลับเป็นภารกิจอันยุ่งยากของประชาชน ไม่เพียงเท่านี้ หลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขในการที่ประชาชนจะเข้าชื่อร้องขอนั้นนับว่า ก่อให้เกิดความล่าช้าในการตรวจสอบของเจ้าหน้าที่

              ในการแก้ไขรัฐธรรมนูญครั้งนี้ จึงขอเสนอให้แก้ไข รัฐธรรมนูญ เพื่อให้ประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมได้ง่ายขึ้น โดยเสนอว่า

              10,000 ยื่นเสนอร่างกฎหมายได้ เสนอว่า ควรลดจำนวนประชาชนผู้มีสิทธิเลือกตั้งลงเหลือเพียง 10,000 คน มีสิทธิเข้าชื่อในการยื่นเสนอร่างกฎหมายเกี่ยวกับสิทธิ เสรีภาพ และแนวนโยบายพื้นฐานแห่งรัฐ ทั้งนี้เนื่องจากเห็นว่า ประชาชนกลุ่มต่าง ๆ ที่อาจเป็นตัวแทนกลุ่มอาชีพ ตัวแทนคนกลุ่มน้อย หรือคนด้อยโอกาสในสังคม ควรได้รับสิทธิในการยื่นเสนอกฎหมายได้ง่ายขึ้น

              ทั้งนี้ เพื่อให้ร่างกฎหมายของภาคประชาชนเป็นอีกทางเลือกหนึ่งที่มีพลังเข้าสู่กระบวนการพิจารณาของรัฐสภา เสนอว่า อาจจำกัดเฉพาะกรณีที่ ส.ส.ไม่ได้เสนอร่างกฎหมายในเรื่องเดียวกัน หรือมีประเด็นในร่างกฎหมายบางเรื่องที่ประชาชนไม่เห็นด้วย และอาจเพิ่มเงื่อนไขในการพิจารณาถึงความเหมาะสมของประชาชนผู้เสนอกฎหมายด้วย

              20,000 ยื่นเสนอถอดถอนได้ เสนอว่า ควรลดจำนวนประชาชนผู้มีสิทธิเลือกตั้งลงเหลือ 20,000 คน เนื่องจากเห็นว่า ไม่มีความแตกต่าง เพราะประชาชนมีสิทธิเพียงการยื่นเสนอเท่านั้น แต่ไม่สามารถมีอำนาจบังคับใด ๆ ทั้งสิ้น อีกทั้ง การกำหนดจำนวน 20,000 คน ไม่น้อยเกินไปในการแสดงพลังประชาชนในการเข้าร่วม ขณะเดียวกันก็ไม่มากเกินไป จนกลายเป็นความล่าช้าในกระบวนการตรวจสอบรายชื่อ จำนวนนี้จึงน่าจะช่วยให้ทำงานได้เร็วขึ้น ลดขั้นตอนตรวจสอบที่ยุ่งยาก

              ทั้งนี้ เพื่อเป็นการป้องกันการแอบอ้างรายชื่อที่ไม่ถูกต้อง จึงควรใช้หลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขการตรวจสอบแบบเดิม แต่เสนอว่าควรตัดเงื่อนไขคุณสมบัติเรื่องการเสียสิทธิทางการเมืองออกไป เนื่องจากเห็นว่า สิทธิในการถอดถอนผู้แทนของตนเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานที่การปกครองในระบอบประชาธิปไตยควรกำหนดให้ประชาชนทุกคนสามารถทำได้โดยไม่ควรไปจำกัดด้วยเงื่อนไขใด ๆ

              อย่างไรก็ตาม หากต้องการให้ประชาชนมีส่วนร่วมทางการเมือง ทั้งในการยื่นเสนอกฎหมายและในการตรวจสอบถ่วงดุลผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองประสบความสำเร็จ จำเป็นต้องพิจารณาทั้งกระบวนการ โดยเฉพาะต้องแก้ปัญหาสำคัญ “วุฒิสภาควรมีอำนาจถอดถอนต่อไปหรือไม่?” “ป.ป.ช.จะทำงานอย่างมีประสิทธิภาพได้อย่างไร?” “ทำอย่างไรไม่ให้ร่างกฎหมายที่ประชาชนเสนอเป็นเพียงเศษกระดาษที่ถูกละเลย?”  เพื่อให้ “พลังประชาชน” ขับเคลื่อนตามกลไกที่รัฐธรรมนูญเปิดช่องไว้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ มิใช่เป็นเพียงพลังที่ฝ่ายการเมืองไม่ได้ให้ความสำคัญ ไม่ใส่ใจที่จะรับรู้เช่นที่ผ่านมา